Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου
Την Μύκονο επί σειρά ετών αρνιόμουν να επισκεφτώ γιατί τη θεωρούσα υπερτιμημένη και υπερβολική και το στυλ διασκέδασης της δεν μου άρεσε. Έτσι νόμιζα, μέχρι να πάω. Μετά κατάλαβα πως η Μύκονος δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται, είναι πολλά περισσότερα.
Είναι οι παραλίες με τα θεσπέσια νερά (παρεμπιπτόντως, όχι, δεν είναι όλες οργανωμένες και όχι, δεν γίνεται παντού χαμός), είναι η Χώρα με τα όμορφα στενά δρομάκια, είναι και κάποια μαγαζιά που ευχαριστιέσαι να αράξεις για το ποτάκι σου με θέα τη θάλασσα, είναι η ενδοχώρα με το χαρακτηριστικό τοπίο των Κυκλάδων, ξερό και άνυδρο, είναι και η αίσθηση η κοσμοπολίτικη, όλα αυτά μαζί. Πάνω απ´όλα, είναι ένα νησί που δικαιώνει τη φήμη του. Και που μπορείς να βρεις και το χαμό του γλεντιού (αν αυτό είναι που θέλεις) αλλά και την ησυχία σου. Και επίσης, οι παραλίες της είναι καταπληκτικές ΟΛΕΣ. Πόσο συχνό είναι αυτό σε ένα μέρος; Πήγα μια φορά το 2016 και άλλη το 2019 για πολύ λίγο. Το σίγουρο είναι ότι θα ξαναπάω.
Eίναι η ενδοχώρα με το χαρακτηριστικό τοπίο των Κυκλάδων, ξερό και άνυδρο, είναι και η αίσθηση η κοσμοπολίτικη, όλα αυτά μαζί.
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1970. Στις πρώτες έντονες αναμνήσεις μου περιλαμβάνονται συγκεντρώσεις στο σπίτι του θείου που ως δεινός ερασιτέχνης φωτογράφος, με χαρά μοιραζόταν με όλους μας τα slides του, σε πανί προβολής. Στην πορεία, ο θείος και η θεία μου χάρισαν κάποιες απλές μηχανές, τις οποίες χρησιμοποιούσα για να βγάζω αναμνηστικές φωτογραφίες διακοπών. Αλλά… μέχρι εκεί! Με ρωτούσαν γιατί δεν ανακατεύομαι περισσότερο με τη Φωτογραφία και τους απαντούσα πως είναι ακριβό χόμπι. Η αλήθεια ήταν ότι απλά φοβόμουν να πάω πιο βαθιά.
Αλλά ήρθε κάποια στιγμή που το επεδίωξα συνειδητά πλέον. Η Φωτογραφία είχε γίνει ψηφιακή και το χόμπι δεν θα βάρυνε τόσο την τσέπη, να κι ένα επιπλέον κίνητρο. Πήρα την πρώτη μου ψηφιακή το 2007 και ακολούθησαν αρκετά χρόνια σε σεμινάρια και τάξεις. Αρχικά στο Μικρό Πολυτεχνείο με τον Γ. Βουλγαράκη και μετά στο Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας με τον Κ. Αντωνιάδη και στο Athens Art Studio με τους Γ. Μυριαγκό και Α. Βογιατζάκη. Ήρθαν και κάποιες διακρίσεις στην πορεία, όπως δημοσιεύσεις εικόνων και εξώφυλλο στο περιοδικό Φωτογράφος, ομαδικές εκθέσεις και πωλήσεις εικόνων στην Olympus και σε έντυπο του Johns Hopkins Institute
Και λίγα χρόνια μετά, το ψηφιακό άρχισε να με απογοητεύει και το γύρισα πάλι στα φιλμ, με τα οποία συνεχίζω και τώρα. Η τσέπη δεν τη γλύτωσε αλλά έτσι βρήκα επιτέλους την αισθητική και το μέσο που μου ταιριάζει.
Συνεχίζω να μαθαίνω, να εμπνέομαι και να προχωράω. Κάτι που πριν κάποια χρόνια ήταν μια απλή ενασχόληση διακοπών, τώρα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Η Φωτογραφία με έμαθε να βλέπω και να θυμάμαι.
Την ευγνωμονώ γι’ αυτό.
Περισσότερες φωτογραφίες της Μαρίας Γεωργιάδου, μπορείτε να δείτε στα παρακάτω link
https://www.instagram.com/fisheyemary_analog/
https://www.instagram.com/fisheyemary_digital/
Περισσότερα άρθρα στην ίδια κατηγορία μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ