Κείμενο: Αντώνης Ποθητός, ξεναγός
Πρωί καλοκαιριού και το αυγουστιάτικο μελτεμάκι δροσίζει τα ηλιοκαμένα πρόσωπα. Εδώ στη Δήλο, στο εντυπωσιακό αυτό αρχαιολογικό πάρκο της ΟΥΝΕΣΚΟ, Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, μνημείο της φύσης.
Μια κουκίδα τόση δα στο χάρτη με τεράστια ιστορία… Άντε να δώσεις στο μέσο επισκέπτη λίγες πληροφορίες-σταγόνα σε ωκεανό γεγονότων, ημερομηνιών και αρχαιολογικών συμπερασμάτων πριν ξεκινήσεις για την περιήγηση στον χρόνο και τον τόπο.
Ανηφορίζοντας στα στενά σοκάκια της ελληνιστικής πόλης με τα αναρίθμητα καταστήματα και εργαστήρια, πιάνω με την άκρη του ματιού κάτι που με ξενίζει προς στιγμήν. Τι είναι αυτό που δεν ήταν χτες εκεί και γιατί; ένα μικρό και ταπεινό κουβαδάκι με το σχοινί του πλάι στο αρχαίο πηγάδι!
Το μυαλό παίρνει στροφές…και να η ευκαιρία για βιωματική ξενάγηση!
Δεν υπάρχει εξάλλου επισκέπτης που να μην αναρωτηθεί για τον τρόπο που εφοδιαζόταν αυτό το πολύβουο θρησκευτικό, εμπορικό και επιχειρηματικό κέντρο της Μεσογείου με νερό.
Πώς άραγε καλυπτόταν η βασικότατη αυτή ανάγκη τριάντα χιλιάδων ανθρώπων σε έναν φαινομενικά άνυδρο βράχο στο κέντρο των Κυκλάδων; Το σχοινί ξετυλίγεται και το κουβαδάκι πέφτει με ορμή στο νερό της δεξαμενής.
Ο ήχος του νερού κάνει τον επισκέπτει να σιωπά. Τα στόματα χάσκουν έκπληκτα όταν το κουβαδάκι βγαίνει από το στόμιο της δεξαμενής γεμάτο με καθάριο πόσιμο νεράκι.
“Ελάτε να νιώσετε τη δροσιά του!”, και τα χέρια απλώνουν όλο περιέργεια να διαπιστώσουν το σχεδόν μαγικό φαινόμενο!
Η βροχοδιώκτρα Μύκονος και η Δήλος με τις περισσότερες από 300 μέρες το χρόνο καθαρής ηλιοφάνειας δεν εξαρτώνται μόνο από τις ελάχιστες βροχές που πέφτουν εδώ. Με τελευταίες βροχές στα τέλη του Απρίλη και μετά από τόσους μήνες ξηρασίας, το νερό στα πηγάδια θα είχε εξατμιστεί.
Ποιό θεικό χέρι άραγε να γεμίζει με πόσιμο νερό υπόγεια τη Δήλο; Να είναι άραγε η Άρτεμις υπαίτια;
Σε μια μακρινή χρονικά εποχή που ονομάζεται Πλειστόκαινο, 200χιλ χρόνια πίσω στο χρόνο, οι Κυκλάδες μας δεν είχαν τη μορφή που έχουν σήμερα. Στεριά κάλυπτε το Κεντρικό Αιγαίο! Η Παροναξία με τις νότιες Κυκλάδες και τη Μήλο φαίνεται να αποτελούν ενιαίο νησί (την Κυκλαδία) και να ακουμπούν στην ανατολική Πελοπόννησο. Οι δυτικές Κυκλάδες, συνέχεια της Λαυρεωτικής, Σύρος και Γυάρος μόνες τους αποκομμένες. Άνδρος, Τήνος, Μύκονος και Δήλος ενωμένες αποτελούν προέκταση της Εύβοιας! Ηφαιστειακές εκρήξεις, σεισμοί και το τέλος των παγετώνων έχουν άμεσο αντίχτυπο στη γεωγραφία! Το επίπεδο της θάλασσας ανεβαίνει και καλύπτει τη στεριά. Ό,τι απόμεινε έξω από αυτή είναι οι κορυφές της, τα σημερινά Κυκλαδονήσια, που παραμένουν ενωμένα κάτω από το θαλασσινό νερό!
Ένα μαγικό σύστημα “συγκοινωνούντων δοχείων” διαμορφώνεται μέχρι σήμερα! Όσο λοιπόν βρέχει στη Δίρφυ και στην Όχη, τις ψηλές κορφές της Εύβοιας τόσο νερό βρίσκουμε στα πηγάδια της Δήλου και της Μυκόνου! Μην το πείτε στους Ευβοιώτες όμως γιατί θα μας στείλουν το λογαριασμό!
Υ.Γ.: Από τότε δεν έπαψα να κουβαλάω στο καλάθι μου κι ένα κουβαδάκι, μαζί με άλλα που θα σας πω άλλη φορά…
Αντώνης Ποθητός
Αθηναίος απεραθίτικης καταγωγής έζησε όλα του τα καλοκαίρια στην ανατολική ακτή της Νάξου.
Από μικρός φανταζόταν τον εαυτό του ξεναγό και στα 23 του πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις των Σχολών Τουριστικών Επαγγελμάτων.
Είχαν προηγηθεί χρόνια προπονήσεων και συμμετοχών σε αγώνες δρόμου μεγάλων αποστάσεων.
Φέτος κλείνει 14 χρόνια ξεναγήσεων στη Δήλο, τη Μύκονο και τη Νάξο.
Κάθε χειμώνα τρέχει μαραθώνιο σε κάποια χώρα κάνοντας ταυτόχρονα αγώνα να μαζευτούν χρήματα για τη συντήρηση μουσείων και μνημείων.
Για περισσότερες πληροφορίες για τις ξεναγήσεις, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του www.delosguide.com
