Λίγοι άνθρωποι γίνονται γνωστοί μόνο με το μικρό τους όνομα. Στο νησί της Μυκόνου, η Καρολίνα η ζωγράφος είναι μία από αυτούς.

Η Carol Wells γεννήθηκε την ημέρα των Χριστουγέννων το 1939 στην Βοστώνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πατέρας της ήταν ο George Wells, απόφοιτος του πανεπιστημίου Yale, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Phillips Exeter Academy, πρόεδρος του Skull and Bones στο Yale.
Η μητέρα της ήταν η Katherine Wood Wells, απόφοιτος του Vassar College και καθηγήτρια μουσικής.
Η Κάρολ σπούδασε στην Concord Academy, και την Σχολή Καλών Τεχνών της Βοστώνης. Σε ηλικία 21 ετών, ήρθε στην Ευρώπη για σπουδές τέχνης τόσο στο Παρίσι όσο και στη Γερμανία.
Ζώντας για 2 χρόνια στο Παρίσι, έμαθε να μιλά γαλλικά. Επίσης μιλάει ιταλικά, ελληνικά και γερμανικά. Ζωγράφισε στους παρισινούς δρόμους και μετά μετακόμισε στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας όπου σπούδασε με τον Kokoschka.
Αγάπησε την Ευρώπη και τον τρόπο ζωής και ταξίδεψε με σακίδιο πλάτης σε όλη την ήπειρο. Το 1962, πήρε ένα καραβάκι από την Ιταλία στην Ελλάδα και “βάφτίστηκε” Καρολίνα στο ταξίδι.

Ερωτεύτηκε την Ελλάδα και ιδιαίτερα το νησί της Μυκόνου. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Μύκονο, έγινε ένας από τους πιο γνωστούς κατοίκους της και οι πίνακες της αντικατοπτρίζουν την απλότητα του νησιού του Αιγαίου.

Το 2017, ο Σύλλογος Γυναικών Μυκόνου για την ημέρα της Γυναίκας έκανε μία εκδήλωση αφιερωμένη στην αγαπημένη ζωγράφο του νησιού.

Λέει η ίδια “Για πρώτη φορά είδα τη Μύκονο τον Μάιο του 1962 από το κατάστρωμα της “Δέσποινας”, ενός πλοίου που έκανε 24 ώρες ταξίδι από την Αθήνα προς τη Σάμο και μετέφερε στρατιώτες, γυναίκες που κουβαλούσαν κοτόπουλα και ντόπιους που έφερναν τρόφιμα και αγαθά από την Αθήνα.
Όταν έφτασε το πλοίο κατεβήκαμε από την σκάλα και μπήκαμε σε μικρές ξύλινες βάρκες για το λιμάνι της Μυκόνου, που ήταν φωτισμένο από την πανσέληνο, ένα σύμπλεγμα από μικρά λευκά σπίτια και εκκλησίες.
Το επόμενο πρωί δεν μπορούσα να πιστέψω τα μάτια μου καθώς περπατούσα στο λιμάνι ενώ με ακολουθούσαν μικρά παιδιά που ήταν περίεργα για την κάθε μου κίνηση. Υπήρχαν μόνο ντόπιοι ψαράδες που κάθονταν στα τρία καφενεία. Με προσκάλεσαν να καθίσω μαζί τους
Ήμουν μία από τους δέκα τουρίστες που είχαν φτάσει στη Μύκονο.

Οι Μυκονιάτες μπήκαν στην καρδιά μου από τη πρώτη στιγμή. Όμορφοι άνθρωποι, γοητευτικοί, φιλόξενοι, φιλότιμοι. Δεν υπάρχει σπίτι στη Μύκονο που δεν είχε μοιραστεί το φαγητό μαζί μου. Οι Μυκονιάτες με τάισαν, με δίδαξαν ελληνικά και με φρόντιζαν.

Δεν μπορώ να πω αρκετά για την αγάπη και την καλοσύνη τους απέναντί μου. Τους εκτιμώ σήμερα όπως έκανα πριν από πενήντα πέντε χρόνια και δεν θα σταματήσω ποτέ να θέλω την αγάπη, την υποστήριξη, την αποδοχή τους. Ήθελα να ζωγραφίσω το νησί και τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι και η Μύκονος αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για μένα, τη ζωή μου και το έργο μου.
Η Καρολίνα τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα με την κόρη της στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Δεκέμβρη του 2020. η ΚΔΕΠΠΑΜ για να τιμήσει την ζωγράφο που για πάνω από πέντε δεκαετίες ζωγράφισε το νησί, προχώρησε στην έκδοση ενός λευκώματος 80 σελίδων με τίτλο “Καρολίνα, μία ζωγράφος της Μυκόνου” που μπορείτε να βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Μυκόνου.

Άρθρα από την ίδια κατηγορία μπορείτε να δείτε εδώ
Πηγές: Karolinas Paintings Mykonos, wikipedia, Σύλλογος γυναικών Μυκόνου